Büyüdükçe
nasıl da bağlanıyorsun
bir menteşeye

işkenceye kıstırıp
eğiyorlar önceki ve önceki
düş bahçenin demirlerini
ve abdest bozacak bir sürü sebep
bir sürü endişe
bir sürü istek
vazgeçemediğimiz
ayak bağları

büyüdükçe
ne de çok arkadaşımız
durmuyor ilk yerinde
bilekten baba düşüyor
gözden anne -gökyüzüne

toprağa yakışıyor ömrün tükendiği
tek başına dinlenen acayip
acayip müzikler gibi
yankılanıyoruz içimizde
öyle boş ki duvar dipleri
bir hallere sokuyor insanı

büyüdükçe
kaşların kalınlaşıp
bakışların incelmesi
saat kayışlarını ıslatan ter
gömlek kollarınca emiliyor
inliyor içerimizde birisi

kemikleşiyor kemik
saçlaşıyor saç
dişleşiyor diş
ellerin el olduğu geliyor
büyüdükçe -fakat
insanlaşıyor mu insan
ne sanalım ya
bilmiyor mu kendini her kim
her kim ne söylese
hissetmiyor nitekim

odun kırıp taşımalı ocağa
eteğinde elma getiren kız çocukları
ekmek de yapar
kardeşinin öğüttüğü buğdayla

ısmarlamalı Allah’a
emanet edecek kim var ki
ihtiyar anayı
nazlı sevgiliyi
ne medeni insanlar vardı
sorma -neme dini

esnemeyen yakınlıklar
genleşmeyen ırak
sabit özlem türküleri
telgraf telleri mevzu bahis
sahi ne alemde iç evimiz

sevdanın cılkı nereye çıktı
yok mudur tamiratı
yokuşa vurup atı
çatlatasım geliyor

büyüdükçe
öyle derler ya
o zaman anlarsın diye
nasıl da işime gelmiyor

ah babam
bilse neler diyorum
ellerini diliyorum Rabbimden
ellerini diliyorum.