kalem yazamaz oldu kelam denizinde.

lügaten eksik kaldı kelimeler boyun büktü küstü bakmıyor yüzüme.

duygular düşük yaptı,sevdalarsa aşk perhizinde.

içimin sesi suspus,haykıran sessizliğinde cevap yok sözüme.


kılı kırk yaran anlarda,sırattan geçerken kıldan ince kılıçtan keskin harfler.

koşar adım giderken ayaklar sürçtü kelimelere takılıp kapaklandı yüzü koyun.

pazzlelar karman çorman yapbozlar darmadağın oyun içinde oyun.

halden analamaz dilden bilmez cümleler peyda oldu dilimize doldu hurafeler.


ezber bozan yüreklere ne yaralar yerleşti kaldı urlaştı devası yok diyorlar.

kaldırımları ezen ayak seslerinde zapturap turaplar türedi dervişlere inat.

yarasalar çifte mesaide,sülüklerin iştahı kabarmış beyinlerimizi emiyorlar.

insanlar kayıtsız,kalabalıklar dünde razı günden güne eriyor kainat.


oysa kabule şayan umutlarımız bir o kadarda dularımız avuçlarımızda.

gökten düşen elmalar kayıp masallar saklanmış kaf dağına.

patlayan mermi,gülen çocuk, ağlayan anaların utancı suratlarımızda.

pençesinde can verirken kurtulamadan birinden,düş’’müşüz ötekinin ağına.


şimdi hasat mevsimi geldi ne ektikte ne biçeceğiz tarlamızdan.

bire çeyrek vermedi harflerimiz kısırlaşmış ana rahmi zahir.

ezelden ebede yolculuğa çıkmıştık oysa sürçü lisan akıyor arlarımızdan.

suç aramayı bıraktık,suçlu arar olduk sonumuz hayır değil ki tümden suçlu zevahir./

ynsbypnr_