Dostum,Üstadım,

Şiirinizi yazılış sürecinin sonlarına doğru hangi titizlik içinde ameliyat masasına yatırdığınızı çok iyi biliyorum.Hangi nedenlerle nerelerine neşter attığınızı da.

Son Eylül’e yazacaklarım çoktu.

Mutluluğumuzun en uç noktalarından sonra doludizgin geriye dönüşleri yaşarız .
Bu süreçte yalnızlık duygusunun arttığını /ömrümüzün de erimekte olduğunu duyumsarız.
İnsanın yenisi olmayacak bir günün içinde olduğunu bilmesi –bilse bile- ve bütün geçmişine doğru iç yolculuklarda bulunması yorucudur aslında.
‘Sayılı yarınlar’ içinde yoğunlaşırız çünkü..

Bugün 25 Eylül.

Sabah Neşet ERTAŞ’ın ‘asla dik bakılamayan bir gerçekle;ölümle’ yüzleştiğini son dakika spotuyla verdi tv kanalları.

Bozkırın Tezenesi’ni kaybettik.
Bozlaklarımızın öksüz kaldığını duyumsadım.

Şair, yaşam/ölüm,eylül…
Ve bu şiiriniz ;SON EYLÜL!

Şiirdeki gerçeklikle güncel gerçek ancak bu değin uyuşabilirdi.

‘Goyunü ‘ onu arayan Yürek bir OZANDI
Yaşamı tükenmiş ve susmuştu.
Aylardan Eylül’dü;son eylülüydü…

Üstadım,
O’nu toprağa verdiğimiz günün karelerine dikkatlice bakınız.

Bu şiirine yapılabilecek en yetkin yorumun o karelerden elde ettikleriniz olacağını anlayacaksınız.

İçinden geçerken zamanın, apansız kapımızı çalabilir ölüm.
Eylülde daha çok düşüyor yapraklar;sevinçler yer değiştiriyor hüzünlerle…
Bu yüzleşme hepimiz için geçerli…

Uzatmayalım sözü:

‘’Bir şeyler alsanız pazardan
Kalmasa paranız
Yine iyi günler kalır
Gürültüyle boğulsanız
Bir pencere umut
Az sessizlik
Sayılı günlerden
Güneşli
Bir yaşamak kalır….’’


Böyle bir evrendeyiz işte.
Uzun soluklu olsun yolculuğunuz/yolculuğumuz.
Harika bir şiire daha imza koymuşsunuz.

Kutluyorum.
Dostlukla kalınız;esen kalınız.