Çiçeklere kon arısın sen

Çiçeğin özü sende dursun
Balı tüm dünyada

Kanat çırpmanın kar zarar hesabı yok

Sonu ölümde olsa
Bir iğne batır ayrılığa

...Çiçeklere kon arısın sen

İçimden geçtiğin zaman bile
Kalbime kon diyemedim

Oysa kalbimin bütün kovanları seni bekliyordu

Sen
Tamamlanamayan kanat çırpınışlarını bana bıraktın

Yoruluyorum yetim çocuğum ya
İki uzaklık kazasına uğruyorum
Bana özel oluyor acıların
Unutmamak için kapılarımı kapatıyorum

Hayat var bu çiçeğin içinde
İnmez hiçbir yolcu
Hiç olmayanlarla aşklar yaşanır

,,,,,,,,,,,,,,,,,

Sen hep farklıydın be çocuk
Çocukken de hep kırık misketleri sahiplenirdin
,,,,,,,,,,,,,,,


Ah anlaşılmayı bekleyen o derin yolculuk
Sandala binersin su yok
Tekeri takılmamış arabanın
Ne gelen olur
Nede giden
Birileri arkadan uçuruma iter
Gün gelir
Onu bile özlersin
,,,,,,,,,,,,

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,