8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
873
Okunma
Siyah bir boşluk durur
Karşısında ucuz hayatların
Bir ışık çırpınır içinde
Işık yorgun...
Işık kızgın...
Daha doğarken paslanır
Taş bebelerin gözleri...
Parlak ciltli yaşamın kıyısına
Teğet geçen kaderlerini
Nasırlı ezgilere bırakarak
Yüklenir çaresiz ümitleri
Tekerleği patlak bir hurdaya...
Yarasını gizler gibi avucunun
Gizlerler insanlık namına
Ne idüğü belirsiz sevdalarını...
Yüreğe değen nefes alışların
Melankonisini görmezden gelip
Çıldırtan bir sancıya boğulup
Tüketirler maviliği durmadan...
Durmadan...