Biz, oyunlar oynardık ölümün kuytusunda

Gökten acı yağardı ayrılıkla karışık
Biz sırılsıklam olurduk çekilesi hasretten
Bir bir kururdu herkes, içinde yanan ateşten

Kimi düş kurardı en yalın haliyle zamanın
Kimi düşerdi çelmesinde hayatın
Fırsatını yakalayınca da her anın
Gözlerimiz aşka kapanırdı
Biz aşktan ölürdük

Hayatın kıyısından teğet geçerdik
Sarı güllerin dikenlerinde parmaklarımızı kanatırdık
Biz sevda olurduk gecenin koynunda
Üzerimize vedalar yağardı tan ağrısında

Biz;
Oyunlar oynardık ölümün kuytusunda

Darağacına asardık yüklemsiz tümceleri
Öznesini özümüze,
Yüklemini sözümüze katar, bakardık dünümüze
Sığınırdık iki ufak kelimeye

Biz bu gündük aslında
Yarınları yoktu dünümüzün
İçimizde kapanmaz yaralar açardık
Gönlümüz kanardı


Hayatı üzüm bağı yapar, yalandan düşerdik
Mevsim kışa, yorganımız kısa gelirdi
Biz üşürdük

Rüzgârlar eserdi bizden, her birimizden
Eser kalmadı zerre kadar güzden
Ruhumuzda, ruhumuzla eceli canlandırdık

Biz;
Oyunlar oynardık ölümün kuytusunda