Eski bir eve taşınmıştın
Tokmağı vardı kapının
Evinizin yolu daha asfalt olmamıştı
Daracıktı sokağı
Çocukluğumu hatırlatan elmalar sarkıyordu bahçelerden

Sahibi görmeden aşırıyordum çocukluğuma
Canı çekiyordu hınzırın
Âşık olmayı öyle güzel anlatıyordu
O heyecan
...Yakalanma korkusuyla atan kalp
Komşular toplanmıştı

Dedikodu yapıyorlardı bana bakarak
Yakışıklı çocukmuş kimin için geçiyor buradan
Yok canım ne yakışıklısı
Heyecandan ter basmış onun parlaklığı
Birazda sabi anlamaz aşktan bu
Gençliğimi bırakıyorum bahçelerin dikenine
Köprülerine eksik kalan yanlarımı atıyorum
Bir nefeste izliyorum seni
Bir kez daha göremem diye
Aşkla savaşıyorum
Evinizin suları yel değirmen
Kazanan su mu ben mi bilmiyorum
Temizleniyorum kirimden
Ne çabuk dağılıyor saçların başka bir eve
Daha dün gelmişsin bugün yoksun
Ateş yakıyorsun biraz ilerideki birkaç katlı evde
Benden imar izni almadan hayatına kat çıkmışsın
Yüreğimle çakmışsın tahtaları
Çivilerini yüreğimde unutmuşsun
Dönüşü yok bu batışın
Tokmağını evimizin kapısına bırakmışsın
Her dövülüşünde
Kalp atışım giriyor içime
Nefes nefese kalıyorum
Kim o
Benim ben
Âşık olmayı özlediğin
Akif Tütüncü