Buğulu gözlüm ben senden
Fazla birşey istememiştim ki
Küçücük bir mutluluktu
Senden istediğim aslında
Sana dair ne yaptıysam
Bir gün olsun beni anlayamadın
Her defasında yarım bıraktın beni

Ben içimde savaşlar verirken
Sen ise çelik kapılar ardına
Gizledin kutsal sevgimizi
Sen bana bu yanlışları yaparken
Ben bir parça mutluluk için
Dünyaya meydan okuyordum
Sırf sen mutlu olasın diye

İkimiz için okadar uğraşlar
Ve çabalar gösterdim ki
İnan çok yoruldum artık
Ne bedenim kaldırabiliyor
Nede kalbim bunca yükü
Biraz anlamaya çalışsaydın
İçimdeki düşüncelerimi
Nelerimi feda etmezdim ki

Malesef ki bu benim kaderim
Nekadar boyun eymesemde
Yaşamış olduğum kaderime
Yaşanması gerekenler
Eninde sonunda yaşanıyor zaten
Yönünü kaybetmiş
Bir yolcu değildim ben

Hayatın her yönünü hesaplarken
Yaptığımız bütün hesapların
Hayal ettiğimiz gibi olmadığını
Acılarımı içeme çektikçe anladım
Bilmem ki biliyormusun sevdiğim
Yokluğunda hergün ağlıyorum
Dön desemde sana artık

Biliyorum herşey için çok geç kaldık
Yokluğunda hayal ediyorum da
Şimdi yanımda olsaydın
İçime çekseydim o ılık nefesini
Kaybolup gitseydim
Beni benden alıp götüren
O buğulu gözlerinde...



Ufuk GÜNEY