19
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
3018
Okunma

Eylül’den Eylül’e vur beni..
Hani çıplak ayak
Sararmış yapraklar arasında yürür gibi
Biraz soğuk
Biraz ılık rüzgarlarla
Savur at ki beni
Dönüşümde Eylül’e rastlasın.
Dönme dolap gibi zaten dünya
Dönüp dolaşıp başladığımız noktadayız
Bazen fire versek de duygulardan
Eylül’dü zaten hazan der geçeriz
Kimbilir
Belki yeniden severiz.
Öyle vur ki beni Eylül’den Eylül’e öleyim.
Çok değil yağan yağmurları göğsümde biriktirmek
Ağaçların çıplaklığına soyunmak duygulardan
Erken gelen akşamın selasında
Gömülmek karanlıklara.
Hışırdarken yerde yapraklar her adımda
Çok değil seni de içine katmak
Esen rüzgarlara savurup da.
En çok da Eylül yağmurları acıtır ayaklarımı
Soğuktur
Basamam istediğim gibi
Ta dibine, ta içine kadar
Küserim güneşe bakmam yüzüne
O da bana küser bilirim
Isıtmaz yüreğimi
Senin bir zamanlar ısıttığın gibi..
Bilirim Eylül sever beni
Onda açtım ilk gözlerimi anamın çığlıklarıyla
Belki de bu yüzdendir
Ölümü bu ay’da dileyişim
Bu kadar çok sevişim hazan yapraraklarını
Bu ay da seni sevmeyi en çok isteyişim...
Ayvazım DENİZ
5.0
100% (14)