saçının saçlarıma karışmasını seviyorum
düğüm oluyor tüm deniz
ve öptüğünde
yıldırımlar bir şehri yağmalıyor
biri söylese inanmazsın-elbette-
nasıl bir kan davasıdır ki
hâlâ güneş doğuyor memlekette
ve sakın öpme
istemeden sarılırım
elin belime gider
çeker vurursun sonra
otobüsler de ertelenir
ki sarılma bana
richter ölçemez bu düşüşü
ayrılmalara anlam yükleme
minibüs nerede bırakırsa
ben oradan yürürüm, merak etme
bir sigara yakıp, dalarım şarapnellere
demokletos bile kurşun döktürmüş
bilmem
ama saçının saçlarıma karışmasını seviyorum
gece biraz soğuk
sen yine de aldırma
uzan kollarıma
bir rachmaninoff bestelesin seni
bir de izin ver
gece aksın teninden
ve öpersin
silah düşer
kentlerde çocuklar ölür
ve bürokrasi bir kez daha uludur
kordon boyu ne kadar kum varsa
gözlerin kadar derin ve sonsuzdur
ne kadar çok sarılırsan
o kadar çok sigara sarılır
bu demek ki
o kadar çok dertlenilir
ve enflasyon farkı budur tabii
ne kadar çok öpersen
o kadar çok kent bombalanır
masumlar da ölür tabii
bu savaşın âhlakıdır
ama ben
saçının saçlarıma karışmasını seviyorum
bahar geliyor
akşamüstleri çoğalıyor
sigaralar ucuzluyor
ve ben seni seviyorum
saçlarını da
saçlarıma dolanmasını da.