tüm kitaplarımı, adına rastlarım
diye, hep satın aldım
olur, bir reaksiyon sonucunda
adın çıkar, biri gelir
ve kalp içine bizi yazar
umudu ile.

sınıf, katyon analizinde iken
ben renklerde, tüplerde hep
seni aradım
anlatmaya çalıştım
hayal gücüm yetmedi
yetmedi gücüm anlatmaya
laboratuardan da kaldım.

beni öpmen için
standart şartlar
basınçlar, sıcaklıklar
kütüphanede saklı sanırım
ki ben kayboluyorum
sol elinde
bulma
yokluğunun diğer adıdır
siyanür.

yanımda az, bir
az daha kalman için
hep uzun sigara aldım
uzunca da sana baktım
ne hidrojen sülfat çöktür
dü omuzlarımı
ne de bana sarıl
ma umudundan vazgeçtim
her gittiğinde
arkandan bakan bir çirkindim.

aklımdaydın, nasıl yerçekimine
karşı çay içebiliyorsam
öyle aklımdaydın
kitaplar, demokratik
reaksiyonlar kadar
aklımdaydın
sarılmadığın kadar
öpmediğin kadar
yokluğun civa’ya eşdeğer
dir, ki düşlerimde de
o kadar ağırdın.

rydberg sabiti arasında kalmış
bir seri ihtiva ederdi
özleminin açılımı
ben bu kurşun’dan daha
yüksek çözünürlükte bir
iyon bulamadım
seni düşündüm
bir şiir yazdım
âh, yunus isminden
daha çirkin bir
çocuk tanımadım
sonra sen çıkagel
din, tüm reaktifler
yükseltgendi, yağmurlar
asit olup yağdı
üzerime, eridim
bir azot tankında
ki sen gayet
katalizör içeren bir
cümle ile
aklımdaydın dedin.