Bir Eylül bulutu düştü şehrimin üstüne
Yer gök hüzne kesti, kirliydi parmakları
Tırnaklarının arasında et parçaları
Tükürür gibiydi leş kokulu nefesi
Toprak küstü, yağmur küstü
Bir silah patladı uzaklardan
Sesi yüreğimize düştü.
Çığlıklar yükseldi kızılca kıyamet gözlerimizden
Küf kokulu nutukların avazında
Birilerinin iğrenç salyalarında
Deldi ufukları ok gibi delirmiş
Çocukların çıplak vücutlarında
Kan kokulu gecelerdi bitimsiz yaşadığımız
An be an güvensiz kahpeliklerde
Bütün söylemleri kustuk kan renginde
Zifir karanlıklarda tökezledi ayağımız
Kan şerbeti miydi bu içtiğimiz
Zehir zemberek ay ışıksız gecelerde
Yıldızlarla saklambaç oynuyorduk ki
Bir düştüm,
Bir daha düştüm
Toprak olmak istercesine
Tükürdüğümüz yere hep nefretti
Küstü toprak, yağmur küstü
Bir Eylül bulutuydu deldi geçti


Şükran Demirtaş