Ürkek sesler gibi içimdeki tüm heceler
Sahip olduğum tüm hevesler
Uyanınca tek bir anını bile hatırlamadığım
Güzel bir rüyanın mısraları gibi
Sabah rüzgarında dağılıp gidecekler
Biliyorum gelmeyecek beklenenler.

Düşledikçe içindeyim hep zamanın
Sevdikçe hep zamanın bitiminde
Balığın ağlara bilerek dolanması gibi
İsteyerek dolandım görünmez ağlara
Başımı cellâda uzatır gibi
Bilerek girdim bitimsiz yollara
Kader istediklerini istediğin zaman
Çıkarmıyor karşına
Hep bir eksik kalıyor ya insan
Yaşam denen bu rüzgara.

Yine de kıramadı cesaretimi hayat
Umutsuzlukların tam ortasında bile
Bir de gülümsemeyi becerdikçe
Gözbebeğimdeki hüzne inat
Sevebildiğim kadar varım çünkü
Dimdik durabildiğim kadar varım
Gerçek olmasın isterse düşlerim
Ağlayabildiğim kadar insanım
Yaşayabildiğim kadardır hayat…


Şükran Demirtaş