Seni yaşamak, bitimsiz yalnızlıklarıma son davetimdi
Ürkek olmadan çağırmaktı ihtimalleri
Düşeceğimi bilsem bile sımsıkı sarılmaktı ellerine
Gözlerine bıraktığım o ışığı güneşten evvel bulma isteği idi
Ve yaşanacak her ne varsa yaşanması içindi.

Seni yaşamak, sadece ihtimaldi izin verdiğin kadar
Ne kadar gidebiliyorsam o kadar yürümekti
Ne kadar susulacaksa o kadar o kadar anlatabilmekti
Anlatılmayanları da anladığını çok iyi bilmek
Yazılmamış satırları da kadere bırakmaktı.

Mademki içimdesin yüreğimde taşıyorum seni
Yanımda da olmalısın.
Gelebilme ihtimalin yüreğimdeki kuşları havalandırıyor
Kanat seslerini duyduğunu çok iyi biliyorum
Ben, yokluğuna alışmaktan çok korkuyorum
Şimdi kalkıyorum hayatın tam ortasından sana doğru
Sendelesem de bazen
Küçük bir çocuk var içimde kaldırılmayı bekleyen
Tut ellerimden…


Şükran Demirtaş