Sonraların heybesinden
Dökülüp gelen ölüm
Canıma yaslanmak isterken,

Zamanın durmadan mızraklayıp vurmak
istediği ruhum
Şimdi geçmiş günlerin
Acısıyla kıvranıyor.

Yaşamak meğer göz yaşıymış.

Maddeyle örtülmüş
Bu şekilden ibaret
Canavar dünyanın

Tatlı ışığından sebeplenmek için
Ben neleri feda etmişim böyle
Umarsız ve zalimce,

Hayat merdivenini
Kendime düşman eden anlayışın,

Hepsini aceleye mıhlanmış
Cahil sarhoşluğuma borçluyum.

Akıl işimi;

Küçük şikayetleri
Büyük öfkelerle besleyip
Yalnış doğruları tetiklemek.

Ve şeytan dalgası fikirlerle
Geceler boyu,
Naralar basıp
Yabancı düşlere tehditler savurmak.

Ne desen haklısın Tanrım:

Nefsine avlanmış akıl
Kendine ihanet ettikçe,

Bir zaman sonra;

Aynalara bakacak yüzü taşıyamaz
İçimin boşluğunda türeyen insanlığım.

Yak ! ateşini
Küllerim toprağa yayılsın,

Tıpkı;

Rüzgarın saçlarımı
okşadığı gibi.

AĞLAYAN NİSAN