telleri erebildiğine gerip bağladı
ilk parmakları ve sonra mızrabıyla dokundu onlara
Tanrı’nın içine sakladığı sesi bulup çıkardı insan
ve fa tarihinde ilk çığlığını attı isyan

ama kuşlar dinlemeyecek bu şiiri

iki dudağının arkasında bir rakkaseydi ins
gözleri ruhunu çalıyor o oynuyordu
izledim

sana
bir ölümün ertesiyim
ve çürüyen yanlarıma dokunma dedim

dokundun... döküldüm

şşştt
kuşlar dedim bu bahse dönelim
kuşlar hâlâ ilk çığlıkları kadar
ve ses hiç bir yaratıkta kutsanmadı
kuşlarda olduğu kadar
sözünden dönmedi onlar / ses büyümedi

ama kuşlar söyledi ins dinledi

sana
bir çukuru üstümden attım
ve kayıp bir yüktür benim mezarım dedim
ayağının takıldığı her çukura denedin beni

kuşlar dinlemeyecek bu şiiri

şimdi sana hiç bilmediğin dillerde
geçtiğim her çağdan kopardığım seslerle
ve necelerde nicesini söyleyebilirim
... söyledimde

kuşlar da sen de dinlemedin beni

sana bir cesedin yaşayan yanlarını getirdim dedim
sen görmezden geldin ketum bir otopsiyi
ben bir ölüşün dublajıydım
Zeus’un kılıcını boynumla vurduğumdan beri