labirent..

"hiçbir hayat dile indirgenmemiştir"

hüzünlerimle beslediğim hayvanı
dünyanın kırbaçlı iyilerine vermedim,
evcilleştiremezlerdi.
kamunun doğruları,
halka açık maneviyat,
mürşidimiz bilim hep boynumu sıktı;
hiçbir zaman yularımı yeğlerde aramadım.

kimseye ispatlamak zorunda hissetmedim
benimde ağladığım akşamlar olduğunu;
sıkı durdum, taş kesildim.

her halukarda buralıydım,
aslında hiç oralı olmadım.
yeni başlayanlar için hayat etütlerinde kaldı ütopyalar.
müstakil hazlar ve işpirto fırsatlar
neyime yetmiyor söylemedim.
beni adam akıllı dolu sandılar.

çok eski ve çok küçükken öğrendim;
dinleri olsa bile bir tanrısı yoktu merhametsizlerin.

denenmiş ve incitilmiş yerlerimden
sırtımı döndüm sosyologlara,
kamusallaştırdım nasırlarımı.
bu yüzden dışarıdan bakıldığında sert insandım,
kalın kafalı,
kaba ve bağnazdım.

aslında labirentinizin çömeziydim ben.
çıkışı bulamayınca duvarları yıktım.

nûn..