Bugün on iki eylül
Saatler gece yarısını çoktan geçmiş
Ay sönük gibi gökyüzünde
Ilık rüzgârın tatlı esintisi oyalanırken bedenimde
İniltisi duyuluyor sanki bir dostun
Ölüm nefese dokunurda çaresizliğe uzanır gibi

Sesler kulağımda karma karışık
Hışırtılı radyonun sesi götürülen binlerce can gibi
Belki de son kez işitiyorum yeryüzünün uğultusunu
Belki de
Son kez bakıyorum dipçikler ensemde patlarken sevdiklerime
Belki de ilk kez susuyorum haykıramadıklarıma

Gözlerine bakıyorum boğazım ilmikli düğüm
Yanıyorum sana söyleyemediklerime
Nasılda seviyorum seni bir bilsen şimdi ellerinde ölüversem

Nefesimin boğuk sesleri
Dimağımda kemirgen fare, yar kenarlarında aksi seda
Yüklenen suç VATANA can feda
Nasılda seviyorum seni bir bilsen
Toprağımda ölüversem
Nasılda seviyorum seni bir bilsen
Ay-yıldızın altına gömülüversem

Bu gün on iki eylül
Çok sessiz akar akarsular, deniz kabarır
Dalgalar sert döver kıyıları köpükleri kanlı bırakır avuçlara
Belki yine birileri ayak seslerinde kükrer
Ürker yürekler ve yine ardı ardına batar gemiler

Bu gün on iki eylül
Susuyorum gelmişime
Susuyorum geçmişime
Ellerim havada dua ediyorum
Binlerce şehidime
Binlerce ölmüşüme