2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
648
Okunma
Ağır aksak yürürken tümsekli yolun ortasında
Dimağına ağır gelen kelimeleri okudun mu?
Her kelimenin sarhoşluğunda kıvranıp neyim ben diye
Kendini sorguladın mı?
Çiçek özü gibidir heceler kokusunda sallandırır insanı
Hele birde kırık kalemin yontularından dökülen tümceler
Yerin dibine sokar kahrolası bedeni
Şimdi bilesin ki ben ne yazarım nede şair
Elindeki kurşun kalemle ezberine aldığı iki kelimeyle
Beyaz sayfaları kirletip yarınına kumdan kale yapan eski bir sefil.
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz