Bir akşam öncesi, batan güneşin kızıllığında,
Seni, bu şehirde kaybettim.
Büyük bir boşluğa bakarcasına sen,
Şaşkın yüzüme, bitti!... derken.
Yalnız senli geleceğim değil,
Güzel olan ne varsa bitti!...
Okyanusların, en şiddetli dalgaları
Sen giderken kirpiklerimi dövüyordu....
Görmedin, göremedin…
Göz yaşlarımın bütün gayreti
Gittiğin yere, kadar ırmak olmaktı.

Bir akşam öncesi, batan güneşin kızıllığında
Seni, bu sevimsiz sokakta kaybettim.
Tertemiz yüreklerimizle onayladığımız
O gizli aşk sözleşmesini
Sen…
Burada tek taraflı feshederken,
Dönmeyeceğini bile, bile ben,
Bu sokağı ısrarla mesken edindim.
Çıkmadık candan umut kesilmez dercesine
Bu gün gelmedin belki… öbür gün fikri
Beni bu sokağın, sessiz müdavimi yaptı.

Bir akşam öncesi, batan güneşin kızıllığında
Seni bu sokakta, bu durakta kaybettim.
İnsanlarla konuşabilme,
Duygularımı ifade edebilme yeteneğimi,
O gün burada kaybetmiştim.
Yada (sen hariç) konuşmama isteğim,
O gün bana son hatıran oldu.
Ondandır ki yıllar yılı bu sokağın,
Bir mecnun, sükuti sakiniyim…

_____________yorgundukalem...