___Onlar,
__İçimdeki yetim sübyanın, gerçek katili...



Onlar,
Kimliğini yitirmiş,
yönsüz, ve adressiz,
Birer serseri kurşundular,
Kırılmadılar...
Sekmediler bile,
ruhuma nüfuz ederken,
Lüzumsuz,
bigâne benzetmeler,
Tahammül can çekişir,
yıkılır bütün zamanlar,
İçimde bir dağ devrilir,
Bir intizar kırılır, çığlık çığlığa,
Alevlenir içimde ki,
kora çalmış hüzünler,
Mor dağlardan aşağı,
candan düşerim,
Başım çarpar bir ölüye,
Sessiz bir dağ çöker,
Hayrını yitirmiş, ruhumun kıyılarına,
Asumanın gazabı gibi vurur,
Vurur sırtımdan pişman bakışlar,
Sen bilmezsin,
görmezsin,
Sebebi olur bedenimin,
Sol yanına düşen sancılar,
Baki kalan bu anlık felcin,
tek nedeni,
Yüklenir nihayet,
acı sözlerin vebali,
Yine sevda karası gözlerime,
okunur yargısız infazın.


Tek dileğimi asıyorum şimdi mahşerin çivisine...

Bilesin ki,



__Dildir yıkılan hayallerin sebebi, sende anlarsın,
__Bir gün durulur öfkem lakin, katilim kalırsın.

yorgundukalem...