Kime aitti bu şehir?
Tapusu hangi evde saklı?
Yoksa ben mi tapuluydum birilerine?
Kâbuslar dans ediyor etrafımda...

Aşk var mı? Aşk…
Aşk, varsa acıda var!
Öyle ya, sende vardın
Kıçı kırık bedende...
Zırlayıp durma arkamda
Görüyorsun,
Tapusu olmayan evleri sayıyorum

Anlayın beni! Kahrolası imgeler,
Kendini döven kadın!
Ben tükenmeden sakın
Siz tükenmeyin!
Yoksa tüketecek bizi,
Gecenin kana bulanan dizeleri…
İntihar kokusu sürdüm saçlarıma…

Pusuya durmuş saat
Masumluğu kalmadı şehrin!
Oysa ne kadar emin herkes!
Can havliyle tetikte!
Kapıları kapanır, ölülerin
Gri tonları, aynanın yüzüne burkulur
Ben düşerim yine
Topuksuz aşkların peşinden

Babacım, son sözüm!
Seninle aramda ince bir çizgi
Ki yüzün akrep yüzü!
Seni kanla yıkasam, ipler
Kimin elinde diye kahkaha atarım

Seninle aramda!
Annemin,
Tuvalete sıkışan,
saçlarına..
Dokuz- aylık (gebeyim…!)

Artık sana değil! Kentin yamalı sokaklarına tapuluyum

’Hepiniz mezarısınız kendinizin!...’