Şimdi en başa dönelim Azelya
Zamanı geri alıp yeniden ayrılmak üzere
Önceni diyorum anımsa, omuzlarına tüneyen kuşların
Yanmış gökyüzü ağlamalarını bozuk bir lehçeyle
Tanımsız çizilen iki zodyak ortasında krokin
Üç akrep ölüsü zehrin şifasına yatırılan kalbindim


Ben martıların beyaz semahında döne döne düşerdim kirpiklerine
Avuçların uçurumlardan şehirlerdi eyvallahsız gitmeler
Anımsıyorum gülerken büyüyen gözlerini ordaydım çekincesiz
Ve sen ağlarken ben artık ben değildim


Ben artık ben değilim, uzun zaman oldu Azelya
İnan çok değiştim örneğin kırıldı beyin omurilik liflerim
Sonra zaman kaymasında yitirilmş Medusa ağzıyla alfabemin
Çürüyen harflerinden şiirler yazsam da olmayışına
Yemin çok güldüm bir ceninin gamzesini çizdim ellerine


Beni hatırladın mı Azelya
Bir masaldan kaçmış yüzüm vardı ah ya o küf
Gözlerinin Sırat altı derinliğinde katrana bitab
Soylu bir cesettim cehennemin laboratuarında lanetli kobay
Sürgün bir morgda uzardı hasretim


Uzatmayacağım, bil istedim Azelya
Şimdi senli öznelere yasak sınırlar çektim
Rehnedilen ruhuna üç el ateş ettim biri kalbine
Olmayan yerinden yani ölmüşlüğüm, git şimdi
Gözlerinden öperim İsrafil, uyandığımda hatırlat
Bir daha Ankara’ yı sevmeyeceğim....