Kim demiş insan hürdür, yaşadığı her yerde
Bir bakış, bazen bir söz, boynumuza bukağı
Yüz bin insan oturmuş, gönle konan eyerde
Beşer, ,,eşşekle’’ aşar, karla kaplı her dağı

Zamanın sağ eline, verdim ben dizginleri
Çatlayıncaya kadar koşuyorum dört nala
Terkime de alırken gördüğüm bezginleri
Mor düşlerimi asıp, gidiyorum dört dala

Saçlarımı yoluyor, rüzgârlar ve serçeler
Kökleri kanayınca pamuk basıyor bulut
Dünya bileklerime, vurunca kelepçeler
Hürriyete kalmadı zerre kadar bir umut

Beni dinleyen yok ki, bir anlayanım olsun
Kalemim meczup dilim, hezeyanlar içinde
Ey Hikmet-i Hâlide, hürriyete tek yolsun
Seni ben bulacağım olsan da uzak Çin’de

Etrafımı salaklar, yobaz sürüsü sarmış
İstiklâl ve istikbâl, İslâm’ın semâsında
Hürriyet sancağını insan dinle asarmış
İlelebed dalganır, nurefşân simâsında

S / ÂYE (01:14) 10 Eylül 2011 / Eskişehir

Kelime:
Hikmet-i Hâlide: Ebedî Hikmet
Sima: Yüz
Sema: Gök

Son Kıta: 14 S’dir