Dokunmayın, ağlarım hıçkırıklar içinde
Ruhumun kelimesi, sadece soğuk sukut
Hüznümün sebepleri, saklı iken niçinde
Hissederek gülmeyi ey gönül artık unut

Konuşmayı kaleme bıraktım, susuyorum
Ses tellerimi kesip kopardı keskin bir söz
Geçmişin gölgesine sessizce pusuyorum
Asla görmesin beni, ahvâlime gülen göz

Yaşamadan yaşlanmak, alın yazımdan satır
Son noktayı insanlar koymuş, silinmiyor ki
Ey zaman! Kabre beni, bir bebek gibi yatır!
Muzdaribin mezarı, dünyada bilinmiyor ki

Beni rahat bırakın, selam dahi vermeyin
Yalnızlık daha iyi, daha yakın dost bana
Ruhumu gamla hüzün arasına germeyin
Dokunmayın ne olur kalbimdeki çıbana

Gözlerimde hayâller, pıhtılaşıyor bakın
Ve bir çapak oluyor kenarında insanlar
Beni çarmıha böyle, bu ,şiirimle’ çakın
Ruhumun gözyaşları olacak ılık kanlar

S /ÂYE (18:30) 9 Eylül 2012 / Eskişehir