43
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
3475
Okunma
Yanık bir yürekten çıkan her nidâ
Dudaktan süzülmüş masum elvedâ.
Bırak aşk-ı rüzgâr kavursun beni
Yakıp, dağlarından savursun beni.
Külümden boğulsun bu soysuz küre
Gömülsün, karanlık nefessiz yere.
Suçum belli, yazan melekler şahit
Şu gaddar yüzünden bozulmuş ahit.
Zalim dünya ongun şehirdir dedim
Yanıldım, körelten zehirden yedim.
Sönük gözlerimden akar bedduam
Dönüp çehresinden bakar bedduam.
Meğer ben doğuştan kadersizmişim
Geçirmez elekten keder süzmüşüm.
Gören der ki; kavgan neyin ukdesi?
Cevap; bir durulmaz gönül diktesi.
Yolundan çıkıp can yakan serseri
Elem sancısından diler kevseri.
(Fa’ûlün / Fa’ûlün / Fa’ûlün / Fa’ûl)
. _ _ / . _ _ / . _ _ / . _
5 eylül 2012
Trabzon
5.0
100% (28)