13
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1757
Okunma

Konuşmaktansa susmak hayata
Susarak ağlamak.
Her şeyini sunmak belki de azrail’e
Zamanını beklemeden ölmenin.
Ya da gülmek umarsız
Deli olup herşeyi bu şehire gömmek
Doyarmı bu şehir söyle doyarmı
Günahsız saf kalpleri yemeye doyarmı.
Hemen her lokmada gözümüz var komşunun
Tavuğumuza kış mı dedi de görmedik
Yetmedi hiç bir şeye sözümüz
Öyküler yazsak anlarmı
Şiirden anlamayan özümüz..
Bir imge
Bir simge
Anlatırmı annesini kaybeden çocuğun gözyaşını.
Acıları ekmeğe katık yapan fahişenin
Hayallerinii anlatırmı yazılan romanlar.
Boş bir kağıtta astarsız resimler çizenin
Şikayeti uzanırmı boşluğa
İçimde kişneyen yalnızlığa gem vururmu
Bir operanın ağıtları.
Çiğne ulan çiğne
Al bu acı senindir
Kes sunakda ki kafamı akıt kadehe
Dik kafana sonlansın sana ait dualarım
İbadetine mıhla beni.
Ki beyazı siyaha çeviren uşağım ben
Katil benim
Okuma bu romanı boş yere
Sonu belli olan her şiir gibi
Avam bir nota da
Göm ruhunun karanlıklarına.
Ayvazım DENİZ
5.0
100% (11)