Ben oğlumu sevgi ile uyuttum
Örnek insan olsun diye eğittim
Emek verdim bir başıma büyüttüm
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Sekiz yaşındayken babası öldü
Babası yok diye çok mu üzüldü?
Ağardı saçlarım, tel tel döküldü
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Kimseler bilemez ah ile zarla
İçimde biriken bin dertle, sırla
Ana-baba oldum büyüttüm zorla
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Yirmi dokuzunda bir yuva kurdu
Oğlumla evlenen murada erdi
Onlar mutlu olup sefayı sürdü
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Kalmadı saçları, kaşı döküldü
Körpe gelinimin boynu büküldü
Kusup durdu yavrum safra söküldü
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

O’na nasıl bir dert verdin sen yoktan
Gecemle gündüzüm karıştı çoktan
Dert verince derman gelmez mi Hak’tan
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Ben de eller gibi mutlu olmadım
Acıyla yoğruldum, bir gün gülmedim
Aylardır güzel bir haber almadım
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Gözümün önünden ayıramadım
Belki yeterince doyuramadım
Tanrıya sesimi duyuramadım
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Kanat gerdim, gözüm gibi korudum
Oğlum için kale idim, sur idim
Ben O’nunla otuz yılı yürüdüm
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Terbiyeli oğlum Serkan Çelebi
Büyümüş midede dertler kelebi
Doldurmuş yükünü kanser şilebi
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Karnını yarmadan konmadı tanı
Benim canımı al, bağışla O’nu.
Birikti isyanım, unutma bunu
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Kemoterapiden şifa bulmadı
Kök hücre nakli de çare olmadı
İsyan da edemem, gücüm kalmadı
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

İçindeki derdi büyütmüş yavrum
Nerede tıptaki mucize, devrim
Tükendi takatim, kalmadı sabrım
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Ayrılmaz yanından dertli Gülten’i
Yalvardım yakardım duymadın beni
Oğlumu alırsan affetmem seni
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Bakışlarım dondu, gözlerim camda
Dinmedi acısı günde, akşamda
Hiç mi iyileşmez, yüreğim gamda
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Aramıza girdi soğuk duvarlar
Bu hastalık beni nere yuvarlar
Neden azalıyor şu akyuvarlar
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Bitmeyen acıyı yavruma verdin
Lenfomayla O’na ne tuzak kurdun
Bir parça sevgiyi bize çok gördün
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Mümkün ise tanrım dermanını ver
İçimdeki bir ses der: "canını ver"
Benim için, ölüm fermanını ver
Ama Serkan’ımı bana bağışla!

Düşmüyor ateşi, her an çıkıyor
Yavrumun acısı beni yakıyor
Kurtar dercesine bana bakıyor
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Gittikçe büyüyor sinsi yaresi
Benim masum yavrum canlar paresi
Kurban olam doktor yok mu çaresi
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Çınlattım gökleri duyulmaz ahım
Yedi aydır aynı akşam-sabahım
Her bir şeye gücün yeter Allahım
N’olur Serkan’ımı bana bağışla!

Cumalioğlu’na üzülme derler
Acımı bilmezler öğüt verirler
Buz tutmuş kayıyor, bastığım yerler
Mevlam Serkan’ımı bana bağışla!

Cumali Cumalioğlu
21.06.2012 - 12:40

Lenfoma hastası yeğenim Serkan Çelebi için, yedi aydır hastane kapısında bekleyen fedakâr annesi Sevim Çelebi’nin -feryatlarına tanık olduğum bu çaresiz annenin- ağzından dökülmüş gibi yazdığım şiirdir.