Gönül sohbet istiyor şöyle bir arşa gitsek
Bil ki seni anmayız biz kendimize yetsek
Zebaniler gelir mi azıcık sohbet etsek?
Eleştiri sevmezsin! Arif olan anlasın!

Beni çıplak gönderip çıplaklık yasak dedin
Önceden aç bırakıp şükrü tembih eyledin
Senin kuralların mı, bunu sen mi söyledin?
Zengin neden şükretmez? Arif olan anlasın!

Kula kul olmayı da sen mi yazdın kadere
Zalimlerin emrinde elleri yara bere
Yakından görmek için lütfedip insen yere
Bu nasıl bir adalet? Arif olan anlasın!

Perişan kullarının arasına dalsana
Lütfedip bir gecelik misafirim olsana
Sınavdan geçirmeden cennetine alsana
Kullarını seversin! Arif olan anlasın!

Nedense en zor rolü zararsız kula biçtin
Günâhla sınayacak bir tek kulu mu seçtin
Her dilden söylersin de Türkçe’’yi es mi geçtin?
Sözünü anlasaydık..! Arif olan anlasın!

Çoğu kez esirgiyor Allah’’ın selamını
Arabın mürekkebi doldurmuş kalemini
Türkçe okusak n’’olur mübarek kelamını
Çıkarları sarsılır. Arif olan anlasın!

Sözünü anlamadan boşa gözyaşı döken
Emirlerine uyup saygıyla boyun büken
Abdest namaz yeter mi gözü haramda iken
İbadeti ne için? Arif olan anlasın!

Dinliyor sürülerin anlamadan kavalı
Dilimle okuyunca benle olur davalı
İnsanoğluna düşman sen katından kovalı
Neden yanmıyor şeytan? Arif olan anlasın!

Sorgulandıkça gider din işleri derine
Aklım ermedi gitti hayrın ile şerrine
Neden şeytan bekliyor söyle senin yerine
Cehennem kapısında... Arif olan anlasın!

Bu gidişle sonunda cehennemde öterim
Nazlı gelincik olup mezarlıkta biterim
Dilinden anlamazsam ben nasıl baş ederim
Karanlık meleğinle? Arif olan anlasın!

Günâha sevk etmekten hiç bıkıp usanmıyor
Onca yaptıklarından ders alıp uslanmıyor
Yedi kat cehennemde şeytan neden yanmıyor
Ateşin kul için mi? Arif olan anlasın!

Bir çok ermişin düşü, görmek için murattın
Neden görünmez olup kendini çok arattın
Hayrı yarattın amin! Neden şerri yarattın?
İkili oynuyorsun! Arif olan anlasın!

Kimi kulun aç gezip kimi kulun da toksa
Tövbelere açıksan, bağışlaman da çoksa
Sen her şeye kadirsen en ufak korkun yoksa
Kimden saklanıyorsun? Arif olan anlasın!

Tüm eylemlere kadir varsa da bin bir ismin
Tüm bunları yaparken nedense yok bir cismin
Beni çok yoruyorsun, ne bir gölgen, ne resmin
Ben de hak ettim seni... Arif olan anlasın!

Arayacağım elbet hiç bıkıp usanmadan
Uyuyacağım bir gün bir daha uyanmadan
Görecek miyim seni cehennemde yanmadan?
Ya sen orda da yoksan... Arif olan anlasın!

Ne gökte, ne yerdesin, söyle peki nerdesin?
Unutma insanların bulunduğu yerdesin!
Her şey açıkmış sana tek taraflı perdesin
Ya biz görmek istersek... Arif olan anlasın!

Doğuştan mı verdin sen hem nefreti, hem kini
Mucizeyle işim yok göster artık kendini
Eskiden böyle miydi yüce Muhammed dini
Öğretiyi bozmuşlar... Arif olan anlasın!

Kimine çaresiz dert, kimine kan, irini
Bir kulunu cennete, cehenneme birini
Nerede konaklarsın kimse bilmez yerini
Yer yüzü dar mı geldi? Arif olan anlasın!

Kimini mülke boğup kimini çok üzersin
Milyarlarca kulunu görünmeden güdersin
Madem bağışlayansın neden tehdit edersin?
Hikmetin sorgulanmaz... Arif olan anlasın!

Boşuna çoban gibi kullarını gütmezsin
Cezayı vermek için acele de etmezsin
Bir kolaylık verirsin zorda koyup gitmezsin
Tövbe kapısı açık! Arif olan anlasın!

Onca ruhu ne yaptın kavanoza mı koydun?
Ya bir günlük bebeğe söyle sen nasıl kıydın?
Günâhsıza yanarım haykırışımı duydun
Yatalaklar yaşıyor... Arif olan anlasın!

Şeytanla savaşımda yenilmedim direndim
Azimle savaş verip sonunda nefsi yendim
Düştüğüm müşkülatı çözümlerim ben kendim
Sen bir şey yapmasan da! Arif olan anlasın!

Sen beni yaratırken her şeyi biliyordun
Adem gibi ademi yeniden buluyordun
Yaman biri olacak diyerek gülüyordun
Şimdi de pişman olma! Arif olan anlasın!

Ruhumu saklıyorsun neden çürüyor tenim
Hem affına muhtacım hem de var eden benim
Çözeceğim bilirsin ben böyle bir erenim
Bu da böyle hasbihal! Arif olan anlasın!

İbadetten başka ne bugün ne son deminde
Bir serveti olmadı babamın, annemin de..
Hurilerin de varmış nardan cehennemin de
Giden ne ödül aldı? Arif olan anlasın!

Her zaman iki yol var duruyor önümüzde
Tövbeyle af esastır mübarek dinimizde
Yine sana sığındık çaresiz günümüzde
Beklemezsin bilirim... Arif olan anlasın!

Nakış nakış işlenmiş toprağımsın dağımsın
Yaşam sevinci veren bin bir renkli bağımsın
En kötü günlerimde yine dert ortağımsın
Umutlar tükendikçe... Arif olan anlasın!

Madem ki kaderimi daha doğmadan yazdın
Hem kendine benzetip hem sınavlarla üzdün
Ruhundan ruh üfleyip kendi renginde çizdin
Parçana kıyar mısın? Arif olan anlasın!

Beni kardeş etmişsin kanlı el, ruhu pise
Kur’’an açık söylüyor, gerek kalmamış sise
Ruhunun bir parçası Ademoğlunda ise
Neden korkayım ki ben? Arif olan anlasın!

Hep de doğru olmamı istiyorsun sen benden
Koleksiyon için mi ruhu ayırdın tenden
Kulsuz tanrı olur mu, ben de vazgeçmem senden
Bir dini tamamlarız. Arif olan anlasın!

Kimine kazan kazan, kimine az verirsin
Her şey emrinle olur, sen herkesi görürsün!
Ateşe atamazsın, şeytandan da korursun
Merhametin sonsuzdur! Arif olan anlasın!

Kaderimin yazarı ahımsın, günâhımsın
Hep yeniden doğduğum aydınlık sabahımsın
Ben neden korkacağım benim de Allah’’ımsın
Birleşeceğiz bir gün! Arif olan anlasın!

İlişki yasak ise, söyler misin ne diye
Havva’’yı da yarattın Adem için hediye
Ardından kafasına bu elmayı yê diye
Şeytanın sokmadı mı? Arif olan anlasın!

Ademi böyle üzmek yakışır mı şanına
Havva’’yı göstererek göz kırptın şeytanına
Bir kırmızı elmayla önce girip kanına
Sonra kovdun cennetten. Arif olan anlasın!

Kaymak gibi bir teni, hem incecik belliydi
Hem de çırılçıplaktı, cilveliydi, telliydi
Adem’’in elmasını yiyeceği belliydi
Bunu istemedin mi? Arif olan anlasın!

Koydun yüreklerine Aklima sevgisini
Her iki kardeşi de istiyordu etini,
Kabil’e de işlettin ilk aşk cinayetini
Kini yaratmasaydın… Arif olan anlasın!

Yaşlanmış gözlerimle fark edip seçemezsem
Bunca sınavı geçtim sıratı geçemezsem
Vay halime o zaman kanatsız uçamazsam!
Delinmez mi kazanın... Arif olan anlasın!

Azrail çok yaşlandı biraz dinlensin derim
Bana bir kanat gönder sen kadirsin, sen kerim
Divanına gelince bedelini öderim
Benim hesabım açık! Arif olan anlasın!

Dilim susmuyor işte sana odaklandıkça
Hain nefsten kurtulup aklanıp pâklandıkça
Kendimle konuşurum içime saklandıkça
Evet şimdi benlesin! Arif olan anlasın!

Her çiçekten renk katıp özenerek çizeli
Havva’’ya hile (cilve) katıp ademleri üzeli
Ademoğluyum ben de severim her güzeli
Cehennemin vız gelir! Arif olan anlasın!

Lafı uzattın deme sen vermedin mi dili
Aracı edip boşa gönderme Azrail’’i
Surunu unutmasın, tez gönder İsrafil’’i
Kıyamet çoktan geldi! Arif olan anlasın!

Gökte nasıl durursun buluta mı konarsın
Şerri sen yarattıysan beni neden kınarsın
Cumalioğlu’’nu da günâhla mı sınarsın
Çekici olan yasak! Arif olan anlasın!

Cumali Cumalioğlu
02Mayıs2009-14:00

Aklima* : Hz. Adem’’in kızı, Kabil’’in ikiz kardeşi.