sevdan akar geceme
usulca, incecik,
bir sır gibi, gizliden, içrek
beklenmedik, kendiliğinden
sevdan başım üstüne!
ne sesin var, ne nefesin
sen nerdesin?
hedef mi yanlış
eros mu acemi
sen mi zalimsin?

mitolojiden masallardan,
cehennemden çıkıp gelir
aşk değil, acı getirir
kör nişancı eros,
acemi çocuk!
oyun oynamak ister
düşünmeden gerer yayını;
duygular yaralı, düşler paramparça
yürek ezik, canımı yakar
yanlış hedefteki yanlış ok
müjdeli bir haber verir gibi sunar
bana; aşkın yakıcı, en acı payını...

acımı kendime saklarım, ortak aramam
yalnız beni yakar bu sır
ne sana, ne bana, kimselere diyemem
aklım yanar, beynim tutuşur,
yüreğim kanar söz dinletemem
kemirir yüreğimi anarşist duygular
ne kimseyle paylaşırım,
ne de vazgeçerim aşkından
yasak tanımaz isyan sevdam!

yine sesin yok
yine gün ışıdı
yine sensizim
sabaha beş var!

başımda ağrı, yürekte yara
yine gece zifir, yine içim kara
sensizliği yaşarım
sabaha kadar!


uykusuzluktan değil başağrılarım
yüreğimin ateşidir başıma vuran
sen karanlık, gece duvar
gözüm görmez, elim yetmez
evet evet sensin
ulaşılmaz yıldız, o aşılmaz dağ
karanlık içinde karşımda duran!

çığlıklar tutuşur yürek yangınımda
gece uzun, gece bana dar
aahhh! ay bile yok
ne oluyorsa ay’sız gecelerde
oluyor en çok!

karanlıkta aşk yanar
sevdan yakar sözcükleri
düğüm olur dilimde
buz tutar yeniden
aşk tutuşur eksik hecelerde...

içimdeki sessiz çığlığın sahibi yok
avaz avazım, duyan yok haykırışımı
karşı ses yok feryadıma.
dilin ağır yaralı
usturayla kesilmiş gibi sesin.
yüreğimden
ellerimden
gözlerimden uzak,
kayıpsın gizli sevdam
şimdi nerdesin?

benden sıcak biri mi dokundu
aşka hasret üşümüş yüreğine
kimdi dokunan?
bu fikir delirtir beni
susarım söyleyemem,
soramam sana, yoksun!
yerim kendi kendimi
susmalıyım yine,
içim yanarak...


çok acılar yaşadım
hiç bir acı yakmamıştı
yokluğunun acısı kadar
yüreğimin yarasına,
yokluğunun karasına
kimsesiz aşklara adanmış
öksüz şiirler yazıyorum artık.

coşkusunu yitirmiş,
kimsesiz gecelerim gibi
gecemden kara, kapkara şimdi
sensiz kalan her şiirim...

yeniden yeniden susmalıyım
içim kanayarak, çığlık çığlığa...
çığlığım boğmalı içimdeki gizi
kimse bilmemeli
ne sen, ne ben, ne de başkaları
paylaşmamalı...
sensizlikle boğuşmalı,
acılarla savaşmalı
kendi kendime yetmeli.
ya kaderi yenmeliyim
ya da namazsız gitmeli...

sadece yüreğim kanamalı
ondan başka herkes gülmeli
mutlu olmalı herkes
şen-şakrak yaşamalı
kimse görmemeli, bilmemeli hiç kimse
onulmaz bir dertle kara yasa girmeli
kanlı gözyaşlarımda sakladığım
kendi kendine kanamalı
mateminde gizli sevdam!

hüzünler kaplamış sisli gözlerin
çocuksu gülüşlere yurt kurmuş
müjde sevinci bakışların
durup dururken deniz gibi durgun
mavi gözlerin düşüyor usuma
sesini ver bana, ne olur susma
gökyüzü gözlerin, güvercin kanadı
ak ellerin düşer yadıma
uzak ve soğuk
uyuyamam..!


sevdalar yaşadım herbiri yarım
kanattı yüreğimi, acıttı çoğu
bilinmez karanlıkta paramparça oldum.
aştım denizleri, tünel tünel deldim dağı
ne gül yaprağı ellerin; nazlı, titrek
ne sesin var, ne gül tenin, ne kendin
yokuşa inişe vurdum kendimi
dilim dilim parçalandım yokluğunda,
bulamadım ne sesini, ne seni
gecenin içinde öyle yitik, öyle soğuk durma...

sen kayıpsın, ben bende değilim
darmadağın, perişanım yine
alev alev yanıyor alnım
son bir çaba, son çırpınış
karanlıkta koşaradım, kan-ter içindeyim
yetişemem yeni güne...
böyle parçalanmışlığımı sorma;
sorma yüreğimin ezikliğini,
başımın derdi sığmaz sözcüklere
anlatamam, işte öyle çok, öyle derin!

bir haber çıkmadı sesinden
bir hece bile yok balım dilinden
ses olup bana akacak senden
su bile yok benim için
çarem nerde? kime gitsem,
nasıl arasam, ne etsem?
neye sarılsam bilmem!

böyle sessiz,
böyle sensiz,
böyle çaresiz...
kendi yangınımda yanarım
alışmalıyım yanmalara,
alışmalıyım böyle gecelere
hazırlamalıyım kendimi
alıştırmalıyım yokluğuna...

ölüm en güzeli belki
ama ne kadar gecikir?
gün ışır, uyumamış, yarı ölmüş
uykusuz, soluk beniz
kül rengi yüzümle her sabah
yeniden doğarım küllerimden
gri günlerim, kan rengi gözlerimle
yine acılı, yine sancılı yeni bir güne...
derin bir offfla biter yürek yangınım
böyle kaç gece daha dayanır bu yürek?
adım adım yeryüzünü tarasam
bulutlara çıkıp gezsem arşı
sorsam seni, arasam
diyar diyar, çarşı çarşı...

ölürüm yar
ölürüm tekrar tekrar
ölürüm sessizliklerde
sabaha karşı...

Cumali Cumalioğlu
19.09.2008-12.05