8
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1524
Okunma

Leb-i şima yani anneciğimden esinlenerek yazdım Son şiirinden.
Bir çocuk vardı köşede,
Elinde bir şişe umut.
Kalbinde yaşatılan bir çocuk vardı,
Işıl ışıl gözleri.
Ne zaman katili oldu insan,
İçindeki çocuğun.
Büyüdükçe mi ?
Acı çektikçe mi ?
Hepsi bencillikten.....!
Ne zaman unutuldu yaşama sebepleri
Ve sadece kendimizin değil başkalarının da çocukluklarını
Alırken ellerinden...
Ne zaman hayvanlaştı insan...!
Biraz aralamak lazım toprağı,
Belki yeniden doğar içimizdeki çocuk.
5.0
100% (7)