Bir ömür yaşadım
Doğumumdan bu güne
Hayallerimi yıldız yaptım
Astım gökyüzüne

Gülümsedim geleceklere
Ağlamadım hiç geçmişime

Her şeyi bir bir elime alıp incelediğimde
Gökyüzüne astığım yıldızların karşısında
Yerin dibi vardı
Birçok anımı gömdüğüm
Utandığım, kendime yediremediğim

O kadar çoktu ki
Yıldızlar kadar
Yerin dibinde anılarım vardı

Gökyüzünde yıldızlar parlarken
Geçmişimin hayalleri
Yerin dibinde, karanlık anılarım gömülüydü.
Fısıldaşıyorlardı, her an her saniye, fısıldaşıyorlardı

Kafamı yukarıya kaldırdığımda
Gökyüzüne astığım hayallerim
Bana gülümserken
Kafamı yere eğdiğimde
Yere gömdüğüm anılarım vardı
Utandığım, aklıma getirmek istemediğim
Karanlıklara gömdüğüm anılarım
Kurtulabilir miydim onlardan
Sadece gökyüzüne bakarak yaşayabilir miydim?

Ben, sevinçlerimi hayallerimi
Kırpıp kırpıp yıldız yaptım
Gökyüzüne astım

Ben, utandığım, söyleyemediğim
Asla söyleyemediğim, utandığım hatalarımı
Yaşamımı, mezarlara gömdüm
Yerin dibine gömdüm

Karanlıklar içinden bana gülüyorlar
Biz yerin dibindeyiz sen rahat mısın?

Hayır
Asla, asla, asla…

Ben yeryüzü ile
Gökyüzü arasında yaşayan

Sadece yukarıya bakarak yaşayamam ki
Yerin dibine de bakmak zorundayım

Orada ben varım
Gökyüzünde olduğu gibi
Yıldızlarda olduğu gibi
Yerin dibinde mezarlıklarda ben varım

Ve ben yerin dibinde
Anılarımı yaşatırken
Anılarım gökyüzüyle fısıldaşıyor
Yıldızlarımla fısıldaşıyor,
Yıldızlarım yerin dibindekilerle fısıldaşıyor
Ve beni, hiç bırakmıyorlar…

12.03.2009 - İzmir