Hatırlamak istemiyorum olanları
Güldüğüm ağladığım zamanları
Nice zamanlar oldu geçmişte kaldı
Geçmişte kurduğum düşler döküldü
Sarardı, kurudu, kırıldı, ufalandı gönülde

Bir kelebek misali ömür çizdim kendime
Karanlığı görmeden aydınlıkta yaşama düşüyle
Rüzgarlar esti, tarihimden, çevremden, içimden
Kalem vurdu, çizik attılar taklitleriyle düşlerime

Seni gerçeğinle tanıdığımda ey yaşam
Kandırılmışlığın tadını, zevkini çıkardım
Aldığım bütün bilgiler yalan kökenliydi
Bana hükümran güçlerle öğretilmişlerdi
Aksini düşünmeden düşünme özgürlüğünde
Söylemimi söylemeden söylev ezberinde
Batıya yürüyüşün sorgusuzluk eşliğinde
Korolar kurdum aklıma yapraksı düşlerimle

Bugün yapraksı düşlerimi sildim süpürdüm
Çöpçülere para vermedim, işimi kendim gördüm
Yeniden fideler diktim, aklıma, kalbime
Ezberlerden, dayatmalardan, yasalardan öte
Söyledim sözlerimi söylevlerden ötede
Kendi düşlerimle, süpürülmeyecek şekilde

Akşam olmak üzere, arkası dönecek geceye
Yaşamım kendi içinde kuruldu / duruldu hece
Bir gün, bir ömür, dökülen yapraksı düşlerle
Arkasına dikilen, yeni, taze, şıvgın fidelerle
Yarına, sabaha, filiz verdim yepyeni düşlerle
Giderim umutla, yalanlarımdan gerçeklere
İnançla, azimle, yarına, yarınlarda, berabere


22.06.2008 - Izmir