Sitemkâr düşlerin bitmez gecesi
Yârin vuslatını göremezsin sen
Otuz yıl gönlümde hasret acısı
Gönül yarasını saramazsın sen

Nerde dua eden benim ardımdan
Anam babam kaldı göçtüm yurdumdan
Kimseye dermanı sormam derdimden
Gönlüm emanettir kıramazsın sen

Yandım pişemedim aşkın yolunda
Hızır’ın karnı tok hikmet elinde
Mecnun’lar Leyla’yı bulmuş çölünde
Kerem’im Aslı’ma eremezsin sen

Bir zaman gezindim şehitler ile
Sabrın türküsünü çaktım şu dile
Cennet kapısında hep bile bile
Umudun keyfini süremezsin sen

Cehennem tutuştu gözümde benim
Melekler ağladı özümde benim
Damla nur kalmadı yüzümde benim
Kinlendim secdeye varamazsın sen

Resûller kapımı çalar sanmıştım
Kitaplar yolumu bulur sanmıştım
Hiç olmazsa yârim gelir sanmıştım
Tek başına kabre giremezsin sen

Kadir gecesini beklemem değil
Dünyevî artık sus secdeye eğil
Belki gelir bu hâl üzre Azrail
Bir dünyalık düşler kuramazsın sen