28
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
1719
Okunma
çürümüş söz artıkları içinde kaybettik yolumuzu
ayaklarım taş kadar ağır
bundan sebep aynı yerde duruşum
bir gram oynatamıyorum kendimi
çekip çıkarsana
çözsene beni bağladığın yerden
acı sarı sabahlara açılıyor kapılar ve pencereler
hava ne kadar ağır ve ne kadar yorgunuz yaşamaya
aynalara yansıyor gözlerimize sinen keder
kimselere bakamıyoruz bu yüzden
öpsene küf tutmadan gözlerimden
ağlatsana!
gökyüzü benim değil
kanatlarımdan ayrı düşeli
ihanette mavi
deniz griye çalarken
versen ya boyalarımı bana geri
ya da ;
boyasana hayallerimi yeniden.
5.0
100% (30)