19
Yorum
11
Beğeni
0,0
Puan
1328
Okunma
Çay karası gözlerin, feri; demin, demiyim!
Sevdanla köz otağım, külün deminde miyim?
Gözlerin kinle dolu, yaydan fırlamış oktu.
Ömrümce baksam da boş, yaraya neşter çoktu.
İsyankâr sözlerinle, suçladın durdun beni,
Savunacakken sürdün, yerlere vurdun beni.
Şekerliğimde tadım, mazgalımda kuyumdun.
Şekerim zehir sensiz, ummanımda suyumdun.
Koyup gitme demiştim, uykusuz seherlerde;
Dinlemeyip bıraktın, münzevi baharlarda.
Ayrılık ateş yakmış, sönmez olmuş içimde,
Yanar ağlarım yine, kederli bir biçimde.
Aşkın treni kaçmış, kalmışım peronlarda,
Gidenlerden haber yok, gözlerim vagonlarda.
Bağbanım çöle dönmüş, susuz, ekmeğim aşım,
Bahçemde gül kalmadı, durmaz akar gözyaşım.
Şimdi bir şiir zerk et, kuruyan damarıma,
İmge dolsun yüreğim, aksın mısralarıma.
Neşe Cömert
temmuz_ 2012
Cevap Yaz