Susuyorum... Günlük hayat günlük şeyler... Düşünüyorum da yani yaşadığımız en iyisi bile olsa bizi ölüme götürecek. Burada yani şiirde içinde bulunduğun manik tutum çoğumuzda aynı; aşk üzerine çekilen acı ve onu tarifleme biçimleri... Bence bu zaman kaybı ama buna ben de kapıluyorum zaman zaman senin gibi Kusuri. Acıdan kaçmak acı çekmenin kendisi ve biz... Sence bir vuslat olsa bile senle biz acıdan vaz geçebilir miyiz. DüşünereK, ağlayarak ya da kahkaha atarak kaçamayız kendi içimizdeki o sanrılı piçten. Sen düşünme bu kadar beni. Ezoterik psikoloji de "kendini hatırlamak" diye bir şey var. Hayatımda ki her şeyi bıraktım ve şu sıralar sadece bunu yapmaya çalışıyorum. Bu o kadar zor ki denedikçe ne kadar zor bir şey olduğunu daha iyi farkediyorsun. Kendini hatırla Kusuri. Beni koy bi tarafa.