Suskunluğumu çizdim, daha çok tutup ellerimin karasından ...
Nice şeyler , belki herşey kayboldular hayattan.
Bin bilip , bir bile söylememeden  susmak gerekti bu gece
İflas bu.... 
 
Temizliğin verdigi huzur, yorgunluklara karıştı
Hiç birşey anlamadım ve çaresiz kaldım.
Usanmışlık kat be kat artar mı, gün be gün.
Bu son nokta deyip durmalara rağmen, bıçak kemiğe dayanmış beklerken 
Daha kaç kemik bıçaklanacağım ben. 
Daha kaç kemik....

Ve bu şükrü gerektiren güç , 
zaten çalınmış yıllarımı 
geleceğimin üstüne örten .
Artık, korkuyorum . 
Olmayacak herseyin olabilirliğinden .... 

Ve artık güç ve acizlikte sorular 
En kötüsü de fedakarlığa sığınmış olma ihtimalleri....
Yeniden gördüm hayatı. 
Dört duvarın icinde geçirilmiş ,
Farkında  ama fiilsiz yıllara dönmem.
Hiç kimselere sevgi, olmazsa şefkat dilenmem
Ne namussuzlar gördüm, başım dik, adamım diye gezen.
Başımı dikince çizilecekse kara şeritler
Ben öyle ulaşırım ki semaya
Şeritler hem düzgün , hem BEYAZ!
Ama .......

Bu gece iflas!
Bu gece içime gömdüğüm sevgimi
Deşeleyip dar ağacına vurdun sen
Dağlardan getirilmiş hayrat sularıyla olsun
Yeşerirdi belki 
Çekmeseydin ipimden.

Bu gece iflas Can, 
Bu gece yazılmış her söz
Kapımda duran icra memurları 
Kaçmadım , kaçıramadım ciğerimi
Aldılar, götürdüler 
Atsalar atamazlar
Satsalar satamazlar
Ne yapacaklar....
Senin yüzünden ambarlarda ölümüm!