Tutturunca birbirine her inlediğinde kalbime düşen  siyah noktaları,
Gafletten kocaman bir dünya dönüyor içimde, rahmete hasret...
Her dönüşünde "en son bu" dediğim akşam kızıllıkları...
Cezbetmiyor desem yalan...
O uslu hüzün...

Yeter ki, üstümden sökülmesin dikiş tutmaz yaşım...
Vakti gelince gidecek, gün batımı...
Besmelem...
Işık olsun dünyama seni her anışım.


 ...

Bir de sen...

Ay düğümleri vurdu, yine küskün yüzüme.
Topalladı ruhum, avuçlarının içinde.
Geçti içimden soğuk bir ışık.
Umudun pusulası şaştı, gerçek dimdik ayakta.
En derin aynada gördüm aksimizi.
Sen fersah fersah uzakta.
Yüzün sırtıma mı dönüktü o aynada.
Görmedim mi yoksa...
Sırtım yüzüne mi?
Çekiştirirken çaresizlik ensemden...

Bilirim ebede namzet artık pay ettiğim acılar,
Ben seni öyle sevdim.
Dilde kelepçe, kalemdeki satırların sebebi sen.
Kuş konmazlar yetişti ardında bıraktığın gönülde.
Neylesem,  kuş da konmaz kervan da geçmez artık benden.
Yörüngesinde umudun, sessizce uyudum yalnızlığa  sarılıp.

Dilimizde ayrı ayrı dualar...
Anlatacakmış gibi beklettiğimiz.

İçinde biz olmayan dualar...

Yine de yâr,
Ah, yâr..
Hızır dokunsun dualarına...