Bir yaşlı ben! ..bir yaşlı kalp’le...bir yaşlı gönül’le...
Ne unutur, ne geçer senden! ..sen! sensin! ...sen İLLE!
Bir başladı ve bitti...bitti! bir kart’ta bir...gül’le...
Ne unutur, ne geçer senden! ..sen! sensin! ..sen İLLE!

Yok! çocukluk değil, gençlik değil! ..akıl baştaydı...
Ben yaşımdaydım tam! ..o da sevilecek yaştaydı...
Boy’u, bos’u tam! tamam da...aklım göz’de - kaş’taydı...
Ne unutur, ne geçer senden! ..sen! sensin! ..sen İLLE!

Her geçen an aşkın...aşkın senin! içime dolsun! ..
Yâd’ınla geçsin de ömrüm...ömrüm aşkınla solsun! :.
Zaman geçermiş...geçsin varsın, geçen zaman olsun!
Ne unutur, ne geçer senden! ..sen! sensin! ..sen İLLE!

Görmesem de tanırım...o ıtır’ından...koku’ndan...
Ne gam? ..ha uzaktan olmuş sevmek de...ha yakından...
Kaçamadım değil! ..ben kaçmadım o aşk ok’undan...
Ne unutur, ne geçerim senden! ..sen! sensin! ..sen İLLE!

Adı...’düşün’ ama sanmam ki olsun benden zekî...
Bu Dünya olmadı...olmazsa olmasın be...ne ki? ..
Bekler! ebediyen...ben âşık! ben Mecnûn’un teki...
Ne unutur, ne geçer senden! ..sen! sensin! ..sen İLLE!

Geçmese de ömrün burada, ben âşıkla...ben’le...
Her şey zıt çift’le yaratılmış...tersi var! ..bak dinle...
Vardır sonsuz birliktelik...öbür tarafta...sen’le! ..
Ne unutur, ne geçerim! ..sen! sensin! ..sen İLLE!

21.04.2005/13.30

27.12.2010’da TRTnağme’de
Derya KAYA bey tarafından Akşamın
Neş’esi programında okunmuştur