Kaynak! Kaynak değil ki...o sanki Çağlayan’dır...
Şarkılarında ses’ler...gülen’dir...ağlayan’dır...
Yok O’nun bir benzeri! ..yok eşi! ..yok menendi!
Kaynak’da melodi’ler...gülen’dir...ağlayan’dır...

Her şarkısı – eseri...hepsi bir başka güzel...
Her bestesi bellidir! sanki imzalar...özel!
Her eseri ebede uzanacak bir uz el...
O ses’ler – melodi’ler...gülen’dir...ağlayan’dır...

Hiç sesle çizilir mi? çizmiş gibidir surat!
O’nu geçmek isteyen...sanki geçer bir sırat...
Mehtap! Akşam ve Güneş! Yesemen! Leylâ, Fırat! ..
Şarkılarında ses’ler...gülen’dir...ağlayan’dır...

Zamanında yaşayan...Arsoy - Selçuk ve Pınar...
O çağın büyükleri...bir de bayan Kökdeş var...
Yaşatmışlar hisleri...ve halâ yaşatırlar...
Kaynak’da melodi’ler...gülen’dir...ağlayan’dır...

Parlayan bir yıldız o! musıki dünyasından...
Yudum yudum dağıtmış sesleri ses tas’ından...
Hep o silmiş – arıtmış kulakları pas’ından...
O ses’ler – melodi’ler...gülen’dir...ağlayan’dır...

Bunlarla büyüyenler hep bunları dinlerdi...
Bunlar bizi güldürdü...bunlar hüzünlendirdi...
Bunlar bitirdi derdi...bunlar sona erdirdi...
Şarkılarında ses’ler...gülen’dir...ağlayan’dır...

Çalınıp okunurlar...bu hoş besteler halâ....
Gel! katıl bize! söyle be! ..do re mi fa sol lâ...
Coş! bu ses’lerle coş! ..coş! çeker gider her belâ...
Kaynak’da melodi’ler...gülen’dir...ağlayan’dır...

Kaynak – Selçuk ve Irmak...Kökdeş – Arsoy ve Pınar...
Her yerde...her zaman ve her şartda çalınırlar...
Bu toprağın insanı...Şarkı – Türkü’den anlar...
O ses’ler – melodi’ler...gülen’dir...ağlayan’dır..

15.08.2005/15.15