“-eyi dedin de olum,
bi öretmen tasıllı isder
benim gızımın okuma yazması yok”

kendimden emin
“-ben öğretmenim,
onu öğretirim” dedim

o gene itiraz etti
“-olum sen şerlisin
Şadiye sana ayak uyduramaz”

“-uydurur, neden
hem ben onu şehre götürecek değilim
ben buraya yerleşeceğim
baksana daha ilk günden
sayenizde ineğim bile oldu”

“-Allah razı olsun,
başka bir şeyimiz yoktu satacak
başka bir malımız da yoktu sağacak
Allah!
Allah duttuğunu altın etsin işallah”

…
“-sizlerin de inşaallah”

“-malim, durumumuz,
sen kızımı istiyorsun amma
malim Şadiye âmâ!”

“-amma yaptın amca
körler evlenemeyecek mi,
bak Aşık Veysel hem de kaç kere evlendi
sen bunlara aldırma
üstesinden geliriz hayırlısıyla”

“-olum, bi öretmen, keyinmeğ isder
eğlenmeğ isder,
eşiynen dosduynan olmağ isder
garısını goluna dakıp gezmeğ isder,

sen eyi bi isansın
ilerde pişman olusun kesin
“keşge” dersin
Şadiyeme de yazzıg edersin
yol yakınıkana
dön bu zevdadan

Allah sana hayırlı nasipler versin
biz de evelallah başımızın çarasına bakarız
Allahdan geli ırızgımız
sen hu paranı da al
hakgını da halal et
benden yannı bin gatından halal”

“-olur mu amca,
Allahın emrini koydum ortaya,
Allahın izniyle hiç korkma
ben onun adına da görürüm
Şadiye benim gönül gözüm”

“-e öyleye hayırlı osun”


eeh!
şükür oluverdi oniki sene, kayınpeder üç yıl evvel rahmetli oldu, iki kız bir oğlumuz var, ameliyat istemedi ben de üstelemedim.. öğrendiğini unutmaz.. her zaman kapıda bekler bulurum, bekletmemek için koşarak giderim, o benim insan olduğum, huzurum, mutluluğum, onunki yuvamıza adanmış bir yaşam, o; yaşama sevinci ile dopdolu, mutlu umutlu onurlu bir insan..
şükür.