“sevmek ne güzel şeydi
hiç sevmemişim belli”
hülyalar içindeyim, huzurlu
bu güne dek yaşamadığım mutluluktu
geç vakit aniden kapım!
şiddetle çalındı, nasıl telaşlandım
bu o köyde daha ikinci gecem, hemen açtım

baktım Şadiyenin babası
“-bak öretmen bey,
tahsılını almış”,
boğuk-boğuk, kesik kesik konuştu
“-mamir olmuşsun amma bu!
sana heş yakışıyo mu”,

tehditkardı.. canı yanmıştı belli
yine de saygıda kusur etmedi
sanki suçlu oymuş da yalvarır gibi
“-goca köyde başka gız galmadı mı
tebelleş olcak
aklını çelcek,
guruluynan oynaycak”
dedi

içim yandı..
“-yok amca ne tebelleş olması” dedim
kolundan tutup, içeri çektim..
artık ben yalvarıyordum
“-ben kızınızla gerçekten evlenmek istiyorum”
deyip, Allahın adını ortaya koydum
“-Allahın emri Peygamberin kavli ile;
kızınızla evlenmek istiyorum”
“-ne”
….

“-iyi de öretmen olum
bu böyle mi olur
hemi de..”

etraftan atıldı köylü birileri
“-essahtan böyle de olmaz ki”

……





“- olmaz olur mu;
bak şimdi benim bir arkadaşım doktor çıkacaktı
parkta otururken karşısında
annesi ile oturan bir kız
“işte evleneceğim kız bu”
bu hemen kalkıp gidip
“-teyze hayırlı bir iş için size gelecektik
doktor çıkacak arkadaşım kızınızı çok beğendi de”
demiş..

“kadıncağız, tabi evladım” der
evlerini tarif eder,
kapıları çalınır o akşam,
yine parktaki adam

“oğlum hani arkadaşınız,
hiç değilse bir görseydik”
“-teyzeciğim arkadaşım utangaçtır da”
“-utanacak ne var oğlum bunda”

“-teyze arkadaşım keldir de”
“-kellik kabahat mı oğlum,
keldi Haticenin babası da
hem utanılır mı, sen de kelsin işte”
“-kızınızın fikri ne acaba”
“-olur mu abi, keldi babam da”

“-tamam o zaman mesele halledildi
benim arkadaşım falan da yok ki
benim doktor çıkacak kel de
sizi bir daha göremem diye
o an aklıma böyle geldi”

Allahın emri peygamberin kavli..