Uluyor bozkurtlar Ötükende
Selam olsun yüce bey Alpere
Tanrı dağlarını aşıpta çıkınca bozkıra
Şanlı bir ana doğurdu bir bozkurt daha

Öyle yüce bir çocuktu ki baştan aşağı kutlu kişi
Çok işler yapacağı yüzünden belli
Zamanla büyüdü, gelişti, serpildi
Karşısında duracak yok idi

Yağılar titredi adını duyunca
İsmi sonsuza dek kalacaktı acunda
Akındı isteği, devamlı batıya
Şad oldu en sonunda

Türk Tanrısı yüz çevirince Kara Kağana
Esaretlik başladı kahpe yağıya
Bozkurtlar susunca meydanda
İte çakala kaldı yuva

Dayanamadı esarete kıracaktı zincirleri
Topladı meydana kırk er kişiyi
Verdi buyruğu, saldırdı saraya
Kırk bozkurt bedeldi binlerce çakala

Öldü, şanlı bir şekilde at sırtında
Ölümle buldu ölümsüzlüğü aslında
Gökler ağlaştı o dere kenarında
Uçmağa vardı şanlı asker orada

İşe yaradı ihtilal, kurtuldu zincirden kurt
Dillerde onun ismi, gözlerde umut
Davrandı hemen tuğu çekti şanlı Kutluk
Bin üçyüz yıl geçti, dilde hala o ihtilal

Şimdi... Yine başımızda var it sürüsü
Ne yapsakta baş edemedik bir türlü
Kırk yiğit çokta meydanda
KÜRŞAD gibi bir önder yok ki başta...


22.11.2010