Günlerden Cuma,
O gün, parmaklarımın son dokunuşuydu
Telefon tuşlarına…

“Her ne yaşarsak yaşayalım
Senin her zaman, hayatımda var olmanı istiyorum”
Demiştin bir keresinde bana…
Belki bu sözünden cesaret aldım.
Belki de o cesaretle aradım…
Neyse
Ben anlayacağımı anladım,
Gereken dersi de, geçte olsa aldım…

Hem nasılsa nasıl
Sana ne!
Kötü de olsa,
Sana "ben kötüyüm" der mi?
Öyle de olsa,
Teselli etmek, sana mı kaldı ki?

Arayamazsın öyle her aklına estiğinde
Bunun için, düşünmeli bir çare
Merak etme!
Cezaların en büyüğünü verdim kendime
Aynı gaflete bir daha düşmemek için,
Senden bir parçayı,
Öldürmeye karar verdim, bende…

Numaranı silmekle, koyuldum işe
Kişiyi sil
Evet?
Hayır?
Evet, dedim,
Bana çok zor gelse de...

Sonra;
Resimlerine baktım dakikalarca
Vedalaştım tek tek onlarla…
Bakarken, neyi fark ettim biliyor musun?
Sen ve ben
Hiçbir resim karesinde
Gelememişiz, yan yana…

Bundan böyle
O gözleri görmeden, ömür geçer mi?
Geçer…
Onlara bakmadan, özlemlerim diner mi?
Diner…

Sildim!
Her silişte, öldürdüm seni
Delete tuşuna basan, bu parmaklar var ya
Kırılsaydı da
Keşke, bu acıyı yaşatmasaydı bana…

Günlerden Cuma
Sana ait olan,
Son gözyaşımı da
Bu gece emanet ettim
Yastığıma…

Neyse!
Takma kafana
Sen kal selametle…


Asi Armes