16
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
1927
Okunma

Bir "yok, sul" u bin zengine değişmem
Gözü yaşlı, üzgün, yola baktırmam...
Gönüller yıkarak t/uzağa düşmem
Ellerin eline kına yaktırmam...
Gülistan zannederek girdiğim bu bahçede
Hoyrat diken yüzünden, bir tek gül deremedim...
Bülbüle yasak konmuş, tac ile taht serçede
Çekip gideyim dedim, heyhât beceremedim...
Kolay değil yaşamak dertleri yüklenerek
Gönlüm sahte gülüşten muzdarîp, bezdi, bıktı...
Yaklaşınca çıkışa yerde sürüklenerek
Dilinde sitem ile karşıma YOKSUL çıktı...
Dedi; Aldırma dostum!, bu olanlar imtihan
Hüzünden mumlarını, kordan gemiye bindir...
Değil mi ki bu dünya iki kapılı bir han
Dili kurşun sıkanlar, bil ki, gafil, hodbindir...
Yoksul ki mert adamdır, dürüsttür, ahlâklıdır
O olmasa dost ile sahteyi seçemezdim...
"Gitme" derken samimi, siteminde haklıdır
Bir dostun hatırını çiğneyip geçemezdim...
Baş eğdim, "peki" dedim, dönmem aslâ sözümden
Ecel bir gün yıkıp da, toprağa serene dek...
Beni çağıran yollar, düştü şimdi gözümden
Çekip gitmek yok artık, yollar yol verene dek...
Çıkardım olanlardan payıma düşen dersi
Dostumun yardımıyla azaldi, dindi derdim...
Bir tek düz var sanmıştım, öğrendim şimdi tersi
Artık her gülen yüze, aldanırsam namerdim...
Sorsalar arzun var mı? Derdim ki; Huzur, neşe
Kin kalemin ucundan sayfalara taşmasın...
Gönülleri, yıkarak vermeyelim ateşe
Şiir olsun derdimiz, kimse haddi aşmasın...
Mecit AKTÜRK
Berlin 31.07.2012
Hodbin: Kendini beğenmek. Kibirin çeşitli yönlerinden biridir. Yerilmiş bir ahlaktır.