bu kentin sokakları bana hep
koyu lacivert takım elbise giymiş adamları
onların girip çıkmaktan bezginlik
duydukları toplantıları hatırlatır
-adını sevdiğim
ama neye benzediğini bilmediğim-
tayyör giymiş kadınları hatırlatır sonra
öğrencilerin kafasına kafasına
copla vuran polisleri
yürüyüşleri, grevleri
bir parkına adını veren kuğularına
tecavüz eden adamları
sekiz yüz lira maaşla dört çocuk büyüten
memurları hatırlatır

hee bir de seni hatırlatır
ama o zaman
koyu lacivert takımlı adamlar
parmak arası şıpıdık terlik
ve bermuda şortlarla katılırlar toplantılara
kadınların yüzünde onların bu halini
gördüğünden mi bilinmez
tatlı bir gülümseme belirir
yürüyüşler düzenli
grevler hep ses getirir
olur ya kazayla yere düşerse bir öğrenci
polisler kaldırır ve sorarlar hatırını
kuğulara tecavüz eden adamlar
evlenirler kuğularla
-arada kötü şeyler de olur-
dört çocuk büyüten memurun maaşına
seyyanen zam gelir
çocuklarının her birine
geri ödemesi olmayan burslar verilir


sen olmasan bu şehirde
şimdi sokaklarını arşınladığımın şehri
bilmem nasıl çekilir.

03/03/2007- ankara