I
Artık kanadında mavi boncuklar taşırsın.
Ardına yaslan seyret manzarayı…
Nasılsa Simurg’ dun; Kaf’ da ağırladığım.
Gülsün o gül yüzlü çehren milyonlara,
Hafiften de el salla, çekiyor yalnızlığım.
“Yokluğunla yaktığın” kadar yakılacaksın, ne de olsa..
Kırıldı fayları nefesini tıkayan şehrin
Ne mutlu arşa ki geceden kalan açıklarla
Sökükleri teyelliyor gün,
Dile kolay yılların hesabına inmeye de yok niyetim
“Elhamdülillah”
Susuzum yine aşk(ın)a…


II
Eski evlerin duvarında küflenmiş kitapmışım meğer
Kelimelerin efendisince kundaklandı önsözüm
Yüzüme çarpan yıldırımlardan anladım.
Sağanaklar kalbime öykündükçe bitmiyor rutubetim
Söylenmemişlerden diziliyor son sözüm
Ey yüreğime başak bakışlı hisler sağanım
Labirentlerinde üşütüp kaybolayım diye mi?
Giydim dar gelen deli gömleğini!
Mesnetsiz ihbarları müspet yaparken geceler
Mayınlar döşediğin bedenimi katlettiler.
Şamandan bozma gulyabaniler.
Dudaklarından dökülen zehirli ayinlerle kutsanırken
Şimdi otuz üç bin parçayım.
Bayramın olsun, kurban niyetine
Yedirirsin kuduz köpeklere…


III
Asla elim değmeyecek ellerine,
Korkma kızıl denizlere akıttım düşlerimi.
Çeyiz yapan anneler gibi;
Mürvet de beklemiyorum, vuslata yatılı gönderdiğim
Miadı dolmuş ümitlerimden.
Kaldırıp atacağım boş konteynırlara
Üzülme nutuk çektirmeyeceğim, yorup kalbini
Uzak diyarlardan alacağım haberini
Yeni aşklarda izleyeceğim fragmanlarını;
Sinemalarda…


IV
Tenimi yakmayacak buğulu sesinin ateşi
Ya unutulur mu? Bir de afili sözleri
Hiç sızlatmayacağım ciğerini
Günün yirmi dört bin yılı, zikretmeyeceğim adını
Zorlu yol bu, ayrılığa talipliğim.
Ve tepeden bakışım arş-ı âlâna..
Aşktan değil göklerden yağmurlarca süzülüşüm
Belki rahmetle anacak ilikleri yaşayan ölülerin
Ardımızdan çölleşecek yemyeşil ormanlar.
Gölgesinde dört mevsim soluklandığım,
Hazanla kurumuş erguvanlar…


V
Vedasız akşamlarda demlenirken kan kırmızı resminle
Çağlarken hücrelerim kızılcık içtim dedim soranlara
Aklımın duvarlarını süzüyorum şimdi süzgecimden
Bu ayrılık hırkasını son kez giyinmişken
Ağırlığınca çıkarıyorum yaşamımın dar eleğinden
Vefadan bahsetme şimdi el aleme
Sahipliğim yetecek kadarken yüreğine
Sahipsiz bırakmak yakıştı ellerine…



Neşe CÖMERT
Temmuz_ 2012 _ Gaziantep