1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1899
Okunma
aşkın duruluğunu
sevginin yoğunluğunu
en masum halinde
bir tek sende yaşadım
cennetim oldun benim
mutluluk rüzgarları estirdin bana
titrettin içimi Ağustos’ta zemheri gibi
bırakma tut ellerimi sıkıca
vuslata ermiş aşıklar gibi
bu nasıl bir yangın
bu nasıl bir ateş
yaktı yüreğimi alev alev
koy küllerimi bir kavanoza
savur beni sahili olmayan denizlere
görmedim bu dünyada gün yüzü
gülmedi yüzüm gülmedi bahtım
şimdi mutlu musun
yazık olmadı mı sevgimize
ayrı düştük birbirimize
inanmıyorum artık ben de
ölümsüz denilen ne aşka ne de sevgiye
madem ki çok istiyorsun
çek git dünyamdan
bırak yalnız kalayım anılarımla
sen olmasan da onlar yeter bana.
Refik
Ist.24.07.2012
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz