Bir gün tükenecekse ve bitecekse hatta yitipte gidecekse bu aciz bedenim,
Sonra dönülmeyecekse gidilen yerden,
Yani ömür bitecekse,mezara girecekse artık sen diye atmayan kalbim..
Topraklar örtecekse,birileri çıkıp ,
Yada biri çıkıp ’hakkım helaldir,iyi bilirim’ diyecekse,
Benim, yani yok olan benliğimin,
Öldüğünde de sana ihtiyacı var.
Benim ölmelerim bile bi başka, sevmelerim gibi,
Evet, ölmüyorum belki de sen gibi,
Yitirmiş olsam da kimliğimi,
Benimsin diye bağıran koca bir çığlığa,
Gidemezsin diye haykıran, kulak sağar eden sesine ihtiyacım var.
Evet,
Sesimin sesine,
Ellerimin ellerine yada boş ver be meleğim, gözlerimin ay parçası yüzüne ihtiyacı var,
Soluklarımın kokuna,
Ayaklarımın yoluna,
Gösterebilseydim eğer, her sevenin sevdiği kolunda,
Benim kolumun da senin koluna ihtiyacı var.
Tenin tenimde olmasa ne yazar,
Ellerimi tutmasan da şikayet etmem, bu adaleti de tanrı yazar,
Dağılırım zerremde azar azar,
Sehpalara çıkaracaksan da,asılacaksam da,
Boynumda ki ilmik gibi,
Canımı söküp de alacak olan urgan gibi,
Sana ihtiyacım var.
Sonra üzerimi çiçekler örtse de,
Bedenim o kokusunu çok sevdiğim toprağın altında çürüse de,
Kurtlar,kuşlarla gözlerimi bölüşse bile,
Benim dua’larına ihtiyacım var.
Çağlar Öcal